• Home
• Content
• ปฏิบัติการแก้ปัญหาคนจน ตอนที่ 8 เราต้องสร้าง “โลกใหม่”

ปฏิบัติการแก้ปัญหาคนจน ตอนที่ 8 เราต้องสร้าง “โลกใหม่”

595

มีคำหนึ่งที่ปลดปล่อย ทัศนคติผม ตลอดกาลในเรื่อง ไวน์ หรือ สินค้าท้องถิ่น หรือ แบรนด์บ้านนอก ผลิตภัณฑ์พื้นเมือง ไปจนถึงงานหัตถกรรมทำมือ ( Handmade) ต่างๆ คือคำว่า โลกใหม่ เพื่อให้หนีไปจากมาตรฐาน เดิม หรือ โลกเก่า ที่กะเกณฑ์ กำหนด และกดลง ให้เราต่ำต้อย เพียงเพราะเราแตกต่าง บางอย่าง

ผมเคยถามใครๆ หลายคน หรือถามตัวเองเสมอๆ ว่า ทำไมเราไม่เป็นเจ้าแห่งวัฒนธรรม เพราะเราไม่เคยเชื่อมั่นในจิตวิญญาณตัวเอง อย่างแท้จริง เราไม่เชื่อ เราไม่ศรัทธาวนสิ่งที่มนุษย์ตัวเล็กๆ ทำหรือรังสรรค์มันออกมา เราอยู่เหนือคนอื่น หรือ ใครๆ ด้วยการอิงแอบ อาศัย และ อ้างถึง ตั้งแต่ องค์ความรู้ สติปัญญา งานวิชาการ รูปแบบทางวัฒนธรรม ไปจนถึง ผัสสะ หรือ การดม ดื่ม กิน กลืน จำแนกออกมาเป็น กลิ่น และ รส เราต้องพยายาม อธิบาย กลิ่นไวน์ ไปในทำนอง ว่า กลิ่นอะโรม่า กลิ่นวะนิลา กลิ่นโรเซ่ และเราก็พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำความเข้าถึง เข้าใจ หรือ มโนตาม ถามหา เสาะค้น กลิ่น สี รส ตามแบบ ที่โลกเก่าระบุ หรือ กำหนดเป็นกฎเกณฑ์

การที่ผมข้ามพ้นจาก กรอบทัศนคติคนรุ่นเก่า หรือ ทัศนคติแบบโลกเก่า ไปคุยกับคนรุ่นใหม่ รับรู้มุมมอง ค่านิยมคนรุ่นใหม่ เกิดมโนภาพโลกใหม่ โลกที่ไร้การกำหนดกฎเกณฑ์ โลกที่ยอมรับอิสรภาพ การพบเจอของคนใหม่ๆ ความคิดใหม่ๆ รูปแบบใหม่ๆ มันทำให้เรา มองเห็นหนทางกว้างใหญ่ และนั่นคือ เหตุผลว่าทำไม ผมหันมาหยิบผลไม้พื้นเมืองทุกชนิดลงหมัก บ่ม และ เผยแพร่ออกไป บางคน บางพวกก็ยังมองขำๆ และหลายคนก็ ตื่นตาตื่นใจ ว่าทำได้หรอ ? ทำไวน์ได้หรอ ? ซึ่งผมก็สนุกตอบไปว่า “ได้หมด...”  อยู่ที่คุณชอบ หรือเปล่า กับ สี กลิ่น รส ที่ปรากฏออกมา

ผมเริ่มไล่ลามจาก ตะเปียงจู ไป เซมัน (ลิ้นจี่ป่า) ไปลูกจัน พลับ ลำดวน อินทผาลัม หว้า สละอินโด ลองกอง ระกำ ชำมะเรียง มะพร้าวน้ำหอม ฯลฯ และเช้านี้ ผมกำลังหมักกล้วยหอม ก็ในเมืองประเทศนี้คือดินแดนแห่งความหลากหลายของผลไม้ ทำไมประเทศนี้ มีเครื่องดื่ม ทุกรูปแบบจากผลไม้ ไม่ได้ ?

ผมเรียก สิ่งที่รื้อสร้างใหม่นี้ ว่า  โลกใหม่ ซึ่งก็คือการปฏิวัติทัศนคติของเรา เราจะก้าวขข้ามไปหาสิ่งใหม่ ไปหาชีวิตใหม่ ความเชื่อใหม่ รูปแบบวิถีใหม่ ไม่ได้ ถ้าเราไม่รื้อถอน สิ่งเดิมที่กดทับ ครอบงำเราอยู่ ผมรู้จักเพื่อนใหม่ๆ หลายคนที่กำลังทุ่มเทกับการ หมัก บ่ม ทำอยู่หลายปี และจะทำต่อไป เรื่อย ๆ เป้าหมาย ก็คือ การค้นพบ สูตรไวน์ ในขั้นเอกอุ สุดยอด ซึ่งผมมองว่า ยาก หรือ ไม่มีทาง ไวน์ที่โลกเก่าขนานนาม ยกย่อง มีองค์ประกอบที่มาเป็น สี กลิ่น รส จำเพาะ เราไม่มีทางลอกเลียน ทำเหมือนได้ ฉะนั้น สิ่งที่โลกใหม่เชื่อ คือ เรามีแบบเรา จากผลไม้เรา อากาศ น้ำ แดด ลม และอารมณ์หมัก บ่ม ในสไตล์เรา เท่านั้น

การลงมือหมักกล้วย อีกครั้ง ทำให้ผมค้นพบคำตอบ ว่านี่คือ ปฐมบทของไวน์โลกใหม่ ในทัศนะผม กลิ่นกล้วยหอม คือ กลิ่นของผืนดินบ้านเกิด มีความจรุง ฟุ้งอวล เหมือนกลิ่นกลีบดอกไม้ป่านานาพันธุ์รวมกัน เป็นความหอมที่ผ่อนคลาย ทำให้เรารู้สึก อยากหลับตาและเดินทางไปอีกดินแดนหนึ่ง ที่ข้ามพ้นความทุกข์ ความกังวล ความเหน็ดเหนื่อย อันมาจากภาระชีวิต ที่โลกกดดัน เคี่ยวเข็ญ

มีหลายคนที่หัวราะ หรือ ขำขัน ในคำจำกัดความ เรื่องกลิ่นของผม อาทิ กลิ่นกำหนัด หรือ กลิ่นหอมที่ทำให้ผู้จิบละเลียด รู้สึกเซ็กซี่ ซู่ซ่า กลิ่นไวน์เสาวรส กลิ่นไวน์บ๊วย หรือกลิ่นหอมที่ทำให้คนรู้สึกสุขุมคัมภีรภาพ กลืนลงคอไปแล้วเหมือนได้กลืนความกำยำ พละกำลัง และดูมีรสนิยม อาทิ กลิ่นไวน์หม่อน ไวน์ตะเปียงจู แต่ไวน์มังคุด กลับทำให้เราเข้าใจคำว่า โลกใหม่ ด้วยกลิ่น รส และการเดินทางกำซาบซ่านในกาย

เช้านี้ ขณะนั่งหั่นซอย กล้วยหอมสุกงอม เพื่อคลุกน้ำตาล เปลี่ยนโครงสร้างผลไม้ให้เหมาะสำหรับหมักไวน์ ผมค้นพบว่า กลิ่นกล้วยหอม คือ นางฟ้า หรือเทพธิดา รู้สึกผ่อนคลาย รู้สึกกำลังเดินทางไปสู่ห้วงหนึ่งในภพนิพพาน

ผมจึงพูดเสมอว่า ผืนแผ่นดินบ้านเรา มีพร้อมทุกอย่าง ที่จะทำให้ผู้คนมั่งคั่งได้ เสียแต่เรามี การปกครองที่กดทับไว้ ก็เท่านั้น....